تا به حال اصطلاحات ماده تاریک و انرژی تاریک را شنیده بودیم اما این روزها صحبت از رمبش تاریک است. دانشمندان با کمک پدیده رمبش تاریک فرضیه ای جدیدی برای علت تشکیل سیاهچاله های پرجرم در آغاز پیدایش عالم ارائه داده اند. آنها اعتقاد دارند که شاید پدیده رمبش تاریک ، در زمانی که تنها یک میلیارد سال از عمر جهان می گذشت از برهم کنش گرانشی بین هاله نامرئی ماده تاریک در یک خوشه کهکشانی با گاز موجود در هاله ماده تاریک بوجود آمده باشد. آنها براین عقیده اند که این برهم کنش گرانشی باعث شده که ماده تاریک ، توده مرکزی فشرده ای را تشکیل دهد که از نظر گرانشی ناپایدار بوده و هر آن می توانست به داخل فرو ریزد به عبارتی رمبش کند و اگر این فروپاشی سریع و پویا بوده باشد رمبش تاریک به وقوع پیوسته است . دانشمندان مدلی برای این فرآیند طراحی کردند و براساس آن می گویند که فرایند رمبش تاریك در ابتدای جهان بسیار سریع اتفاق افتاده است، بدون این‌كه تابش الكترومغناطیسی ساطع شده باشد. البته فرضیه‌های دیگری در مورد نحوۀ پیدایش سیاهچالههای پرجرم قبلا ارائه شده است. یک فرضیه این است که یک ابر گازی بزرگ به درون رمبش کرده است. و فرضیه دیگری می گوید که یک ستاره بزرگ و درخشان حجم عظیمی از ماده را بلعیده و سیاهچاله را تشکیل داده است و فرضیه دیگر از ادغام سیاهچاله های کوچک صحبت می کند . اما اگر روند تشکیل یک سیاهچاله را با هر یک از این فرضیه ها بپذیریم میلیون ها سال طول می کشد تا سیاهچاله ای تشکیل شود و این امر با یافته های اخیر که نشان می دهد سیاهچاله‌ها زمانی كه كمتر از یك میلیارد سال از عمر جهان می‌گذشت وجود داشته‌اند، مغایرت دارد. یعنی سرعت تشکیل سیاهچاله باید خیلی بیشتر از این باشد. اما فرضیه رمبش تاریک می تواند توضیح دهد که چگونه سرعت آهسته تراکم گازها یک باره افزایش یافته و منجر به تشکیل سریع تر سیاهچاله های بزرگ شده است . توده تاریکی که تحت تاثیر یک هسته متراکم بوده است بامقیاس سیاهچاله های پرجرمی که امروزه در کهکشان ها سراغ داریم همخوانی دارد. نیروی گرانشی این مادۀ تاریك، قوی‌تر از نیروی حركتی كهكشان‌ها و خوشه‌های كهكشانی بوده و با وجودی که ظاهراً مادۀ تاریك برهمکنشی با نور ندارد، با مادۀ معمولی کهکشان ها و خوشه های کهکشانی از طریق گرانش برهمکنش دارد. قبلا برهم کنش گاز و مادۀ تاریك نادیده گرفته شده، ولی با لحاظ کردن آن در مدل های چدید تصویری واقعی‌تر حاصل شده كه انطباق بیشتری با مشاهدات امروزی دارد و شاید توجیه درستی باشد از دلیل پیدایش سیاهچالههای پرجرم اولیه .۱۳۸۸ اردیبهشت ۲۳, چهارشنبه
رمبش تاریک dark gulping
تا به حال اصطلاحات ماده تاریک و انرژی تاریک را شنیده بودیم اما این روزها صحبت از رمبش تاریک است. دانشمندان با کمک پدیده رمبش تاریک فرضیه ای جدیدی برای علت تشکیل سیاهچاله های پرجرم در آغاز پیدایش عالم ارائه داده اند. آنها اعتقاد دارند که شاید پدیده رمبش تاریک ، در زمانی که تنها یک میلیارد سال از عمر جهان می گذشت از برهم کنش گرانشی بین هاله نامرئی ماده تاریک در یک خوشه کهکشانی با گاز موجود در هاله ماده تاریک بوجود آمده باشد. آنها براین عقیده اند که این برهم کنش گرانشی باعث شده که ماده تاریک ، توده مرکزی فشرده ای را تشکیل دهد که از نظر گرانشی ناپایدار بوده و هر آن می توانست به داخل فرو ریزد به عبارتی رمبش کند و اگر این فروپاشی سریع و پویا بوده باشد رمبش تاریک به وقوع پیوسته است . دانشمندان مدلی برای این فرآیند طراحی کردند و براساس آن می گویند که فرایند رمبش تاریك در ابتدای جهان بسیار سریع اتفاق افتاده است، بدون این‌كه تابش الكترومغناطیسی ساطع شده باشد. البته فرضیه‌های دیگری در مورد نحوۀ پیدایش سیاهچالههای پرجرم قبلا ارائه شده است. یک فرضیه این است که یک ابر گازی بزرگ به درون رمبش کرده است. و فرضیه دیگری می گوید که یک ستاره بزرگ و درخشان حجم عظیمی از ماده را بلعیده و سیاهچاله را تشکیل داده است و فرضیه دیگر از ادغام سیاهچاله های کوچک صحبت می کند . اما اگر روند تشکیل یک سیاهچاله را با هر یک از این فرضیه ها بپذیریم میلیون ها سال طول می کشد تا سیاهچاله ای تشکیل شود و این امر با یافته های اخیر که نشان می دهد سیاهچاله‌ها زمانی كه كمتر از یك میلیارد سال از عمر جهان می‌گذشت وجود داشته‌اند، مغایرت دارد. یعنی سرعت تشکیل سیاهچاله باید خیلی بیشتر از این باشد. اما فرضیه رمبش تاریک می تواند توضیح دهد که چگونه سرعت آهسته تراکم گازها یک باره افزایش یافته و منجر به تشکیل سریع تر سیاهچاله های بزرگ شده است . توده تاریکی که تحت تاثیر یک هسته متراکم بوده است بامقیاس سیاهچاله های پرجرمی که امروزه در کهکشان ها سراغ داریم همخوانی دارد. نیروی گرانشی این مادۀ تاریك، قوی‌تر از نیروی حركتی كهكشان‌ها و خوشه‌های كهكشانی بوده و با وجودی که ظاهراً مادۀ تاریك برهمکنشی با نور ندارد، با مادۀ معمولی کهکشان ها و خوشه های کهکشانی از طریق گرانش برهمکنش دارد. قبلا برهم کنش گاز و مادۀ تاریك نادیده گرفته شده، ولی با لحاظ کردن آن در مدل های چدید تصویری واقعی‌تر حاصل شده كه انطباق بیشتری با مشاهدات امروزی دارد و شاید توجیه درستی باشد از دلیل پیدایش سیاهچالههای پرجرم اولیه .
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
نظر بدهید