تمامی فضانوردانی که روز یکشنبه به ایستگاه فضایی سفر کرده اند فرزندانی دارند که اکثر آنها در دوره تحصیلی ابتدایی مشغول به تحصیل اند .به همین دلیل این فضانوردان در تلاشند با شیوه های جدید بتوانند با فرزندان خردسال خود ارتباط برقرار کنند.
زمانی که نیکول اسکات فضانورد ایستگاه فضایی اولین راهپیمایی اش را در ایستگاه بین المللی فضایی انجام می داد می دانست که فرزند هفت ساله اش در حال مشاهده اوست.
بسیاری از مادران شاغل هستند و بسیاری از آنها می دانند چگونه در کنار شغل خود خانواده شان را نیز حفظ کنند اما زمانی که پدر یا مادری فضانورد باشد چالشها برای حفظ این دو پیچیده تر خواهد شد زیرا اساس چنین شغلی بر پایه ریسک بالا، ارتفاع زیاد و سابقه کاری زیاد است.
خانواده هایی که در ارتش و یا تجارت مشغول به کار هستند نیز با مشکلات مشابهی مواجهند که فناوری دیجیتال این مشکلات را با تسهیل ارتباطات کم رنگتر کرده است.
اسکات ششمین زنی است که برای انجام ماموریتی طولانی مدت به مدت سه ماه در ایستگاه فضایی بین المللی اقامت داشته و همکار وی مایک بارات دوره ای 6 ماهه در ایستگاه اقامت خواهد داشت.
این دو فضانورد شیوه های منحصر به فردی را یافته اند تا با کمک آنها بتوانند با فرزندان خود در ارتباط باشند.
اسکات دستبند زرد روشنی به دست دارد که بر روی آن نوشته شده است "مادر رومان را دوست دارد" وی همچنین تعدادی حیوان عروسکی با خود به ایستگاه آورده و به رومان هفت ساله قول داده از آنها در هنگامی که در شرایط خلاء معلق هستند عکس بگیرد.
وی معتقد است باید روشی را برای توجه به فرزندان و تقسیم تجربیات با آنها پیدا کرد. استفاده از عکسها و تصاویر ویدئویی از زندگی روزمره در ایستگاه بین المللی می تواند شیوه خوبی برای برقراری چنین ارتباطی باشد.
به گزارش مهر، بارات نیز فضانورد دیگر ساکن ایستگاه است که پنج فرزند داشته و با فضاپیمای روسی سایوز به ایستگاه سفر کرده است. وی تکالیف خانگی فرزندان خود را از طریق اسکن کردن تکالیف و email دریافت کرده و کنترل می کند.
وی همچنین از طریق خدمات تلفن اینترنتی و تله کنفرانس از فاصله ای دور با اعضای خانواده خود ارتباط برقرار می کند.
حضور خانواده ها در فضا پدیده ای جدید نیست اما ارتفاع زیاد روابط خانواده ها را تغییر داده است.
در ابتدایی ترین روزهای ماموریتهای فضایی فضانوردان آمریکای تمامی مرد و از میان خلبانان ارتشی بودند که معمولا از اینکه توانایی برقراری تماس با فرزندان خود را ندارند ابراز پشیمانی می کردند.
اما پس از آنکه شانون لوسید اولین زن فضانورد جهان به فضا قدم گذاشت همه چیز تغییر کرد. وی در سال 1996 از ماه مارچ تا سپتامبر در ایستگاه فضایی میر سکونت داشت.
با این حال مشکلات فضانوردان امروزی با داشتن تجهیزات ارتباطی متعدد بسیار کاهش پیدا کرده است.
کدی کلمن دیگر فضانوردی است که تا کنون دو ماموریت فضایی را به انجام رسانده است و اکنون در مرحله آموزشی برای آغاز ماموریتی طولانی تر به سر می برد.
دوره آموزشی وی نیازمند اقامت چند ماهه کلمن در روسیه است و وی به شیوه های مختلف سعی دارد فرزند خود را از فعالیتهایش و زندگی روزانه اش آگاه کند.
وی همواره میمون عروسکی را به همراه دارد و در نقاط مختلف جهان به همراه عروسک از خود عکس انداخته و برای فرزند خود ارسال می کند.
بر اساس گزارش ای بی سی نیوز، سازمان ناسا دریافته است که برای ماموریتهای طولانی تر برای مثال سفر به مریخ باید اقدامات جدی در رابطه با حفظ ارتباط فضانوردان با خانواده هایشان انجام دهد.
زمانی که نیکول اسکات فضانورد ایستگاه فضایی اولین راهپیمایی اش را در ایستگاه بین المللی فضایی انجام می داد می دانست که فرزند هفت ساله اش در حال مشاهده اوست.
بسیاری از مادران شاغل هستند و بسیاری از آنها می دانند چگونه در کنار شغل خود خانواده شان را نیز حفظ کنند اما زمانی که پدر یا مادری فضانورد باشد چالشها برای حفظ این دو پیچیده تر خواهد شد زیرا اساس چنین شغلی بر پایه ریسک بالا، ارتفاع زیاد و سابقه کاری زیاد است.
خانواده هایی که در ارتش و یا تجارت مشغول به کار هستند نیز با مشکلات مشابهی مواجهند که فناوری دیجیتال این مشکلات را با تسهیل ارتباطات کم رنگتر کرده است.
اسکات ششمین زنی است که برای انجام ماموریتی طولانی مدت به مدت سه ماه در ایستگاه فضایی بین المللی اقامت داشته و همکار وی مایک بارات دوره ای 6 ماهه در ایستگاه اقامت خواهد داشت.
این دو فضانورد شیوه های منحصر به فردی را یافته اند تا با کمک آنها بتوانند با فرزندان خود در ارتباط باشند.
اسکات دستبند زرد روشنی به دست دارد که بر روی آن نوشته شده است "مادر رومان را دوست دارد" وی همچنین تعدادی حیوان عروسکی با خود به ایستگاه آورده و به رومان هفت ساله قول داده از آنها در هنگامی که در شرایط خلاء معلق هستند عکس بگیرد.
وی معتقد است باید روشی را برای توجه به فرزندان و تقسیم تجربیات با آنها پیدا کرد. استفاده از عکسها و تصاویر ویدئویی از زندگی روزمره در ایستگاه بین المللی می تواند شیوه خوبی برای برقراری چنین ارتباطی باشد.
به گزارش مهر، بارات نیز فضانورد دیگر ساکن ایستگاه است که پنج فرزند داشته و با فضاپیمای روسی سایوز به ایستگاه سفر کرده است. وی تکالیف خانگی فرزندان خود را از طریق اسکن کردن تکالیف و email دریافت کرده و کنترل می کند.
وی همچنین از طریق خدمات تلفن اینترنتی و تله کنفرانس از فاصله ای دور با اعضای خانواده خود ارتباط برقرار می کند.
حضور خانواده ها در فضا پدیده ای جدید نیست اما ارتفاع زیاد روابط خانواده ها را تغییر داده است.
در ابتدایی ترین روزهای ماموریتهای فضایی فضانوردان آمریکای تمامی مرد و از میان خلبانان ارتشی بودند که معمولا از اینکه توانایی برقراری تماس با فرزندان خود را ندارند ابراز پشیمانی می کردند.
اما پس از آنکه شانون لوسید اولین زن فضانورد جهان به فضا قدم گذاشت همه چیز تغییر کرد. وی در سال 1996 از ماه مارچ تا سپتامبر در ایستگاه فضایی میر سکونت داشت.
با این حال مشکلات فضانوردان امروزی با داشتن تجهیزات ارتباطی متعدد بسیار کاهش پیدا کرده است.
کدی کلمن دیگر فضانوردی است که تا کنون دو ماموریت فضایی را به انجام رسانده است و اکنون در مرحله آموزشی برای آغاز ماموریتی طولانی تر به سر می برد.
دوره آموزشی وی نیازمند اقامت چند ماهه کلمن در روسیه است و وی به شیوه های مختلف سعی دارد فرزند خود را از فعالیتهایش و زندگی روزانه اش آگاه کند.
وی همواره میمون عروسکی را به همراه دارد و در نقاط مختلف جهان به همراه عروسک از خود عکس انداخته و برای فرزند خود ارسال می کند.
بر اساس گزارش ای بی سی نیوز، سازمان ناسا دریافته است که برای ماموریتهای طولانی تر برای مثال سفر به مریخ باید اقدامات جدی در رابطه با حفظ ارتباط فضانوردان با خانواده هایشان انجام دهد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
نظر بدهید