دورترين کهکشاني که تا به حال در جهان هستي شناسايي شده به همراه سياهچاله يي عظيم در ابتدايي ترين بخش هاي تاريخ شکل گيري جهان هستي شناسايي شد. اين کهکشان که وسعتي برابر کهکشان راه شيري دارد، در فاصله 8/12 ميليارد سال نوري قرار داشته و ميزبان سياهچاله فوق عظيمي است که ماده درون آن حداقل يک ميليارد بار بيشتر از خورشيد است. اين در حالي است که جهان هستي سني برابر 7/13 ميليارد سال دارد و دورترين اجرام مانند اين کهکشان در دورترين نقاط زمان پنهان شده و نور آنها پس از طي اين مدت زمان به زمين مي رسد. نکته شگفت انگيز در اينجاست که کهکشاني به اين عظمت زماني که جهان تنها سني برابر يک شانزدهم سن کنوني خود داشته، وجود داشته است و سياهچاله يي يک ميليارد بار عظيم تر از خورشيد را در خود جا داده است. اخترشناسان دانشگاه هاوايي معتقدند اين کهکشان و سياهچاله اش با سرعتي بالا در جهان اوليه شکل گرفته اند. رکورد پيشين دورترين کهکشان ميزبان به سال 2005 تعلق دارد که کهکشاني در فاصله 5/12 ميليارد سال فاصله به ثبت رسيد. دورترين سياهچاله مجزايي که تاکنون کشف شده نيز در فاصله 13 ميليارد سال نوري به ثبت رسيده و در سال 2007 کشف شده است. اخترشناسان قادر به ديدن سياهچاله ها نيستند، اما مي توانند حضور آنها را به واسطه جرمي که آنها را احاطه کرده است، درک کرده و گرانش آنها را محاسبه کنند. جمع آوري اطلاعات در رابطه با کهکشان هاي ميزبان سياهچاله هاي عظيم مي تواند براي درک راز طولاني مدت چگونگي شکل گيري کهکشان ها و سياهچاله ها بسيار موثر باشد. تاکنون بررسي جهان هاي دوردست به دليل وجود نور کورکننده يي که از حواشي سياهچاله ها گسيل مي شود، بسيار مشکل بوده و امکان مشاهده نور ضعيف کهکشان ها در برابر اين نور شديد وجود نداشته است. همچنين برخلاف سياهچاله هاي کوچک تر که پس از مرگ يک ستاره به وجود مي آيند، منشاء سياهچاله هاي عظيم همچنان ناشناخته باقي مانده است. به گزارش مهر دانشمندان به منظور مشاهده اين پديده دورافتاده از ابزاري به نام CCDها که روي دوربين تلسکوپ سوبارو واقع در مائونا کي نصب شده بود، استفاده کردند.
برگرفته از روزنامه اعتماد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
نظر بدهید